Monday, December 18, 2006

சக்தி பாட்டு

இன்புற்று இருப்பது வாழ்வு - அதில்
துன்பம் என்பதோர் பொய்யே
அன்புற்று இருப்பது இயல்பு
பண்பு இயல்பின் திறனே

ஆசை என்பதோர் பூசை - பேர்
ஆசை அதனிற் பீடை
ஓசை அனைத்தும் இசையே
பாஷை நமக்குக் கவியே

எண்ணம் என்பது எரியே - அதில்
பின்னம் நேர்வது பழுதே
திண்ணமாவது கருத்தே
சின்னமதற்கு நம் வி
னையே

காதல் நமக்கின்னுயிரே - வருந்தி
நோதல் நமக்கொரு நோயே
வேதம் என்பது அறிவே
சாதல் அதனாற் பொய்யாம்

சக்தி அவள் நம் துணிவே - பிரிந்து
புத்தி செய்வது பிழையே
சித்தி அவள் தரும் வரமே
சக்தி என்பது மெய்யே

3 comments:

Anonymous said...

nice poem...perhaps I'm getting redundant...but can't help it...:-)

Keep going!

Anonymous said...

What does "ViNai" in the last line of the third stanza mean?

# Powerful. Of course it reminds me of Mahakavi Bharathiyaar's works. But you have your own unique thoughts and way of collecting and connecting different words, that comparisons prove to be irrelevant.

Perfect compact poem.

Agnibarathi said...

JAB,

You are never redundant. You are ever fresh! :)

Parvati,

viNai is action. When karuththu become thiNNam, then action symbolizes that and becomes its cinnam.

I'm very glad you compared this with Barathi! Thanks a lot!!