இறைவன் நான்

தவழும் தென்றலடா நான்
தரணி எங்கும் வாசமாகும்

நடக்கும் நதியடா நான்
நிலம் எல்லாம் என்னால் வளம்

காலைக் கதிரடா நான்
கண் விழித்தால் உலகுவிடியும்

சிரிக்கும் நிலவடா நான்
சிந்தையும் குளிர்ந்துவிடும் என்னொளியில்

தெரிக்கும் மழையடா நான்
தொட்ட இடமெல்லாம் தூய்மையாம்

மகிழும் மலரடா நான்
மலர்ந்தால் அணைத்தும் ஒளி

பரந்த விண்ணடா நான்
விரிந்தால் வையம் அடங்கும்

எரியும் நெருப்படா நான்
வீறு கொண்டால் எல்லாம் அழியும்

பாயும் புலியடா நான்
குரல் கொடுத்தால் குலை நடுங்கும்

சீறும் பாம்படா நான்
சினம் கொண்டால் படை நடங்கும்

பெருகும் வெள்ளமடா நான்
செறுக்கடைந்தால் தடையெல்லாம் தூள்

சுழலும் புயலடா நான்
துணிவு கொண்டால் உலகம் அஞ்சும்

நிறையும் இறையடா நான்
விளையாடினால் பிரபஞ்சம்

சக்தி பாட்டு

இன்புற்று இருப்பது வாழ்வு - அதில்
துன்பம் என்பதோர் பொய்யே
அன்புற்று இருப்பது இயல்பு
பண்பு இயல்பின் திறனே

ஆசை என்பதோர் பூசை - பேர்
ஆசை அதனிற் பீடை
ஓசை அனைத்தும் இசையே
பாஷை நமக்குக் கவியே

எண்ணம் என்பது எரியே - அதில்
பின்னம் நேர்வது பழுதே
திண்ணமாவது கருத்தே
சின்னமதற்கு நம் வினையே

காதல் நமக்கின்னுயிரே - வருந்தி
நோதல் நமக்கொரு நோயே
வேதம் என்பது அறிவே
சாதல் அதனாற் பொய்யாம்

சக்தி அவள் நம் துணிவே - பிரிந்து
புத்தி செய்வது பிழையே
சித்தி அவள் தரும் வரமே
சக்தி என்பது மெய்யே

சக்தி வருவாயே

நிலவாடும் இரவினிலே நதியோடும் கரையினிலே
கலவியிலே கலந்தாடி களியினிலே கவிபாடி
பலகாலம் பலபொழுது பாட்டினிலே பசிமறந்திருக்க
சிலநேரம் என்னோடு சிவசக்தி நீ வருவாயே

காதலிலே கருத்திணைந்து கையோடு கை சேர்த்து
நாதமெனும் தேவி நீ நான் எனும் நிலை எய்தி
போதமெல்லாம் போக்கி பொருளெல்லாம் பெற்று
காதலென காதலென கலந்திருக்க காளி நீ வருவாயே

ஆவியிலே தவம் இருத்தி மோகமென்னும் தீ வளர்த்து
தேவிநீ தேகமெல்லாம் யாகம் செய்து உள்ளமெங்கும்
மேவியோர் நினைவின்றி மதியின்றி மனமின்றி
தேவியவள் சக்தியென சக்தியென காதலென நீ வருவாயே