Wednesday, December 27, 2006

இறைவன் நான்


தவழும் தென்றலடா நான்
தரணி எங்கும் வாசமாகும்

நடக்கும் நதியடா நான்
நிலம் எல்லாம் என்னால் வளம்

காலைக் கதிரடா நான்
கண் விழித்தால் உலகுவிடியும்

சிரிக்கும் நிலவடா நான்
சிந்தையும் குளிர்ந்துவிடும் என்னொளியில்

தெரிக்கும் மழையடா நான்
தொட்ட இடமெல்லாம் தூய்மையாம்

மகிழும் மலரடா நான்
மலர்ந்தால் அணைத்தும் ஒளி

பரந்த விண்ணடா நான்
விரிந்தால் வையம் அடங்கும்

எரியும் நெருப்படா நான்
வீறு கொண்டால் எல்லாம் அழியும்

பாயும் புலியடா நான்
குரல் கொடுத்தால் குலை நடுங்கும்

சீறும் பாம்படா நான்
சினம் கொண்டால் படை நடங்கும்

பெருகும் வெள்ளமடா நான்
செறுக்கடைந்தால் தடையெல்லாம் தூள்

சுழலும் புயலடா நான்
துணிவு கொண்டால் உலகம் அஞ்சும்

நிறையும் இறையடா நான்
விளையாடினால் பிரபஞ்சம்

4 comments:

Anonymous said...

Amazingly beautiful...the words of a free soul..:)

Anonymous said...

Aaaw. A poem indicative of a vast universal consciousness, surely? The last two lines are what the poem deserves, and my favourites are "Parandha vinnadaa naan, virindhaal vaiyam adangum".

# If and when you publish your poems in tamizh as books, do let us know. A must-buy they would be...

Agnibarathi said...

Parvati - Nice to see you commenting again! :) As far as publishing goes...(at the risk of sounding cliched), time shall answer it! :)

Agnibarathi said...

JAB - Freedom it is! :)